Tag: coachingowe wsparcie
Stres – czy można go ujarzmić?
Osiem godzin w pracy, a potem czas dla rodziny? Takie czasy dawno minęły, niejednokrotnie pracujemy na dwóch etatach, bierzemy dodatkowe zlecenia. Od dłuższego czasu obserwuję taką tendencję u moich klientów. Opowiadają mi o życiu w ciągłym biegu, w ciągłym pośpiechu. Nawet na spotkania ze mną dosłownie przybiegają. 🙂 A gdzie w tym wszystkim jesteśmy my? Przecież potrzebujemy chwili by zadbać o siebie, by skupić się na swoich potrzebach, a nie pędzić przez życie bez refleksji. Cena za takie tempo jest bardzo wysoka.
Wiem co mówię. Przez wiele lat pracowałam w międzynarodowych korporacjach, budując wizerunek firm i marek. Wiem co to deadliny i prezentacje przygotowywane „na wczoraj”. Poziom stresu i napięcia jaki wtedy odczuwałam był bardzo wysoki. Nauczyłam się jednak odreagowywać te negatywne emocje i Tobie też to polecam. Chcę zachęcić Cię do zapoznania się i wdrożenia w życie przynajmniej jednej metody odreagowywania napięć codziennego życia. Jedno jest pewne – nie da się nie stresować, ale można dbać o siebie i przeciwdziałać negatywnym skutkom przewlekłego stresu.
Zacznijmy od tego – po co nam stres?
Ewolucja dała nam stres, po to by ratował nas w sytuacjach zagrożenia życia. Gdy pojawia się niebezpieczeństwo, cały organizm mobilizuje się w myśl strategii “fight or flight”, czyli walcz lub uciekaj. Uwalnia się adrenalina, która wyostrza zmysły. Dzięki niej, szanse na przeżycie są większe. Cała energia spływa do mięśni, inne funkcje naszego organizmu są czasowo wstrzymane. Wszystko wraca do normy, kiedy sytuacja stresowa dobiega końca. Problem zaczyna się, gdy poziom stresu utrzymuje się w naszym ciele przez dłuższy czas. Organizm cały czas otrzymuje sygnał, że dzieje się coś złego i w efekcie cały czas walczy z „niebezpieczeństwem”. Jesteśmy wymęczeni, odporność spada, łapiemy infekcje, o nowotworach nawet nie wspominam… (Według Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego 90% chorób jest bezpośrednio lub pośrednio powodowanych przez stres.)
Mechanizm, który kiedyś ratował nam życie, w wyniku przemian cywilizacyjnych stał się gnębiącym nas „potworem”. Mimo, że nie czai się na nas żaden tygrys, stresujemy się i martwimy o rzeczy, które nie mają nic wspólnego z zagrożeniem życia – ważny mail, rozmowa z szefem, prezentacja na wczoraj, problemy wychowawcze z dzieckiem… Mogłabym wymieniać i wymieniać. Pogodziłam się już z tym, że napięcia nie da się uniknąć. Ważne by skutecznie rozładowywać napięcie i chronić się przed szkodliwym działaniem stresu.
1. Skup się na zmysłach
Stres nie pozwala nam skupić się na chwili obecnej i odpocząć. Poświęć więc swoją uwagę codziennym czynnościom. Np. picie porannej kawy wykonuj uważnie, skoncentruj się na „tu i teraz”. Doświadczaj smaku, zapachu. Jeśli jedziesz tramwajem, odłóż telefon, obserwuj otoczenie.
2. Idź wcześniej spać
Niedobory snu potęgują stres. Zadbaj o odpowiednią temperaturę w sypialni, całkowite zaciemnienie i połóż się do łóżka przed 23:00.
3. Wyrzuć złość
Zadbaj o codzienną dawkę ruchu. Powinno to być tak oczywiste, jak oddychanie. Idź na siłownię, pospaceruj. W ten sposób rozładujesz napięcie, zmęczysz i oczyścisz mięśnie ze stresu, który się w nich skumulował. Dodatkowo, dostarczysz sobie endorfin, które wywołują uczucie zadowolenia i spokoju.
4. Częściej mów „nie”
Broń się przed nadmiarem obowiązków. Ćwicz asertywność. Mów też „nie” ludziom, którzy podważają Twoją wartość.
5. Oddychaj
To najprostszy i najbardziej naturalny sposób walki ze stresem. Przekierowanie uwagi na oddech uspokaja, rozjaśnia umysł, pomaga się opanować. Znajdź 5 minut w ciągu dnia na świadomy oddech. Zamknij wtedy oczy!
6. Spełniaj swoje zachcianki
Dogadzaj sobie – zrób sobie prezent, ugotuj coś co lubisz, obejrzyj po raz setny komedię, przy której świetnie się bawisz. Ważne, aby na chwilę się zatracić, oderwać i zregenerować organizm.
Sposoby na radzenie sobie ze stresem są banalne, prawda? Trzeba tylko chcieć. Mam nadzieję, że uświadomienie sobie tego, jak negatywny wpływ ma na organizm stres będzie dla Ciebie impulsem to wdrożenia w życie przynajmniej jednej z wymienionych przeze mnie metod. Stres zaburza pracę organizmu, zaburza homeostazę. Nie pozbędziemy się go, ale możemy i powinniśmy z nim walczyć.
Do napisania tego tekstu zainspirował mnie wykład Wojciecha Eichelbergera. Polecam! Znajdziesz go TUTAJ.
Jeśli chcesz popracować nad swoim dobrostanem, uświadomić sobie powody stresu i podjąć kroki do ujarzmienia go, umów się ze mną na spotkanie. Jestem certyfikowanym coachem i chętnie Ci pomogę.
Barbara Kohlbrenner
doradca wizerunkowy & trener rozwoju osobistego
tel.: +48 602 717 800
mail: brb@barbarakohlbrenner.pl
Stop! Zatrzymaj się na chwilę.
Lubię obserwować ludzi. Na zakupach, w restauracji, na ulicy, niezależnie od dnia tygodnia, widzę postaci, które nerwowo spoglądając na zegarek lub w ekran telefonu, biegną za czymś nieokreślonym. Pośpiech, życie na wysokich obrotach, nawet wtedy gdy nie jest to konieczne, to znak naszych czasów. W nawiązaniu do pełnego refleksji święta, które za nami, postanowiłam przyjrzeć się temu jak zwolnić i na chwilę się zatrzymać.
Był zimny poranek w Waszyngtonie. Na jednej ze stacji metra, niepozorny mężczyzna grał na skrzypcach utwór Bacha. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że tym „ulicznym grajkiem” był Joshua Bell – jeden z najwybitniejszych wirtuozów skrzypiec, a zaaranżowana sytuacja była eksperymentem zorganizowanym przez dziennik „Washington Post”.
Zobacz film.
Dopiero po kilku minutach, od momentu kiedy Joshua zaczął grać, zwrócił na niego uwagę starszy mężczyzna. Zwolnił kroku i poszedł dalej. Chwilę później zainteresowała się nim mała dziewczynka. Mijały kolejne minuty i w futerale przed grajkiem pojawił się pierwszy dolar. „Występ” trwał około godzinę. W tym czasie przez stację metra przeszło ponad 1000 osób, z czego około 20 wrzuciło pieniądze do futerału. Co ważne, zrobili to nie zwalniając kroku. Tylko 6 osób z tej grupy przystanęło na chwilę, by posłuchać muzyki.
Dodam, że Joshua Bell kilka dni przed eksperymentem dał koncert w Bostonie, na który bilety kosztowały 100 dolarów, a na stacji metra w Waszyngtonie grał na skrzypcach Stradivariusa wartych ok. 3,5 miliona dolarów.
Wnioski, jak dla mnie, są bardzo smutne. W zwykłych, banalnych okolicznościach, nie jesteśmy w stanie dostrzec piękna ani wyjątkowości danej chwili. Nie potrafimy się zatrzymać, „zwolnić kroku”, a to co ważne umyka.
Zwróć uwagę, że grajkiem w naturalny, spontaniczny sposób zainteresowała się mała dziewczynka. Dzieci doświadczają świata, są go ciekawe, pragną go chłonąć, podczas gdy my – rodzice – żyjemy by „załatwiać sprawy” i ciągle pospieszamy siebie i swoich bliskich.
Wiem, że trudno jest godzić pracę zawodową z życiem rodzinnym. Wydaje się jakby czas się kurczył. Podejrzewam jednak, że masz opanowane planowanie grafiku biznesowych spotkań. A co z planowaniem wolnych momentów? Mam na myśli takie „szczeliny”, które najpierw w ogóle zaczniesz zauważać, a potem w naturalny sposób będziesz chcieć ich więcej i więcej. To może być dłuższe niż zwykle śniadanie z rodziną, spacer przed snem czy kilka głębszych oddechów kiedy spoglądasz na to, co widzisz za oknem. Czasem najważniejsze i najbardziej wartościowe rzeczy to te MAŁE rzeczy – nic odkrywczego, nic spektakularnego. Łatwo powiedzieć :), trudniej wyłapywać.
Po pierwsze, przestań narzekać!
Podobno, według badań, ludzie narzekają raz na minutę w trakcie typowej rozmowy. Pozornie takie marudzenie pozwala na chwilę poczuć się lepiej. Jednak dr Travis Bradberry, autor książki “Inteligencja Emocjonalna 2.0”, zwraca uwagę, że nasz mózg bardzo łatwo przyzwyczaja się do narzekania. Tworząc nowe połączenia neuronalne, z każdym razem mamy większą łatwość w powtarzaniu tej czynności, co z kolei bardzo negatywnie wpływa na nasze relacje i naszą pracę.
Czas, który przeznaczasz na marudzenie, wykorzystaj na dostrzeganie i docenianie drobnych codziennych chwil. Ciesz się chwilą spokoju po szalonym dniu, smacznych obiadem, rozmową z bliskimi, słońcem za oknem ciepłą kąpielą. Jeśli na początku trudno wyłapać Ci takie momenty, ćwicz zapisując je, albo wymień je w głowie przed snem.
Po drugie, porzuć perfekcjonizm.
Nie bierz na siebie zbyt wielu rzeczy. Czasem warto odpuścić lub tak, jak poleca Pani Swojego Czasu, zadać sobie fundamentalne pytanie „PO CO?”. Świat się nie zawali jeśli jakaś mała rzecz wymknie Ci się spod kontroli.
Zobacz odcinek „Moc Kobiet – rozmowy Barbary Kohlbrenner” z Panią Swojego Czasu, czyli Olą Budzyńską
Po trzecie, zaplanuj czas tylko dla siebie
Wyznacz dzień lub kilka godzin, które będą należały tylko do Ciebie. Bez dzieci, bez służbowych maili, bez wyrzutów sumienia. Planuj ten czas regularnie.
Po czwartek – wyłącz telefon (czasem;)
Świat się nie zawali jeśli nie przejrzysz wszystkich postów na Facebook’u i Instagramie, nie odpowiesz na wszystkie maile od razu. Załatw co musisz i włącz opcję offline. Zerknij TUTAJ i zobacz jakie są symptomy fonoholizmu. Pomyśl, ile rzeczy umyka Ci kiedy Twój wzrok jest wlepiony w telefon. Może to uśmiech Twojego dziecka, uśmiech przypadkowej osoby na ulicy, widok spadających liści. Odłóż telefon i po prostu bądź ze swoimi bliskimi.
Życzę sobie, aby ten wpis był punktem wyjścia do Twoich rozważań. 🙂 Straconego czasu nie możesz cofnąć. Zatrzymaj się na chwilę, odrobinę zwolnij, a zauważysz i docenisz te wszystkie „zwykłe” momenty, które sprawiają, że czujemy się szczęśliwi. Powodzenia!
Potrzebujesz coachingowego wsparcia?
Zapraszam do kontaktu: +48 602 717 800
Barbara Kohlbrenner
