Temat na ten wpis pojawił się całkiem przypadkowo. Szukając zdjęć na osiemnaste urodziny mojego syna (tak, tak! mój młodszy syn ma już 18 lat!), natknęłam się na fotki ze szkoły Stylu Moniki Jaruzelskiej pod patronatem ELLE Polska, którą ukończyłam w 2011 roku.
Wróciłam pamięcią do tego doświadczenia – we wspomnieniach pojawiły się zajęcia z tematyki niezbędnej do pracy doradcy wizerunkowego. I tak uczyłam się tam tajników profesjonalnych sesji zdjęciowych, zajęcia z makijażu prowadziła nieżyjąca już Gonia Wielocha (zmarła na raka), za personal shopping odpowiadała Dagmara Radzikowska – ceniona stylistka m.in. Dagmary Radzikowskiej, autorka książki „Modnie i wygodnie. Jak trampki weszły na salony” ,Monika Jaruzelska wprowadziła mnie w temat tworzenia stylizacji przez „pryzmat psychologii”. Uczestniczyłam w spotkaniach z Łukaszem Jemiołem, Anią Orską-projektantką biżuterii i wieloma innymi fascynującymi ludźmi. Marta Kalinowska- ówczesna szefowa działy mody w Elle Polska- „rzuciła mnie na głęboką wodę” podczas pierwszych zajęć warsztatowych. Bez przygotowania miałam wybrać modelkę ( ważny był tu cały koncept, typ urody dopasowany do ubioru), w 20 minut wybrać z gąszcza ubrań i dodatków i skomponować stylizację, a następnie uzasadnić wybór. Już wtedy wiedziałam, że to moja bajka. A słowa szefowej działu mody tak prestiżowego magazynu: ” To jest stylizacja godna francuskiego Vogue”, tylko mnie w tym utwierdziły.
Te wspomnienia były przyczynkiem do tego, aby podzielić się z Wami głębszą refleksją na temat życiowych zmian i podejmowania decyzji. Przez prawie 20 lat pracowałam w korporacjach, w branżach w ogóle nie związanych z rynkiem modowym. Nie wiedzieć kiedy stuknęła mi 40-stka 😉 i czułam, że potrzebuję zmiany. Zaczęłam zastanawiać się co dalej z moją drogą zawodową, kalkulowałam ile jeszcze mogę „wycisnąć” z korporacji. Odbyłam dziesiątki szkoleń od marketignu i public relation po zarządzanie pracownikami. Potem przyszły pytania dotyczące tego czego potrzebuję, dzięki czemu będę czuła się spełniona… Oczywiście pojawił się lęk. Ogromny.
Wiedziałam, że muszę zrobić pierwszy krok, ale mimo to nadal stałam w miejscu. Marzyłam o całkowitej zmianie pracy, ale strach brał górę. Jeśli jesteś w podobnej sytuacji, z perspektywy czasu, mogę podzielić się moim doświadczeniem i przemyśleniami.
Marzysz, jak wiele możesz zrobić, ale nie sięgasz po to, czego potrzebujesz. Boisz się i pozostajesz przy tym co dobrze znasz. Tak jest wygodniej, a zmiany są trudne. Jednak nic dobrego nie rodzi się z komfortu. Dyskomfort mniejszy lub większy i masa wątpliwości pojawią się na pewno. Przygotuj się na to.
Prześledź skąd bierze się Twój lęk. Zapoznaj się z mechanizmami psychologii zmiany. Na początku jest ekscytujący etap – przewidujesz korzyści, wizualizujesz je sobie. Niestety szybko dochodzi do tzw. regresji, czyli pojawia się zwątpienie, przerażenie i negowanie zasadności zmian. Uważaj na ten etap! Tu dużo osób się poddaje. Potem jest tylko lepiej – następuje przełom, w którym dochodzi do podjęcia decyzji, a wraz z nią gotowość do działania. Widać światełko w tunelu. 😉 Ostatni etap to wprowadzenie zmian w życie.
Warto również wiedzieć skąd bierze się lęk. Główne powody to strach przed porażką, wrażliwość i brak odporności na zmianę otoczenia, niechęć do podejmowania ryzyka oraz nasi rodzice, którzy będąc nadopiekuńczymi, sami bali się zmian i chronili nas przed nimi.
WYJDŹ ZE SWOJEJ STREFY KOMFORTU!
Wiem jakie to trudne, ale jeszcze raz powtórzę – nic dobrego i wartościowego nie rodzi się z komfortu. Błędem jest oczekiwanie innych efektów, przy powtarzaniu tych samych zachowań. Nawet jeśli Ci się nie powiedzie, będziesz mogła/będziesz mógł powiedzieć sobie, że spróbowałaś/spróbowałeś. Pomyśl, co powiesz sobie po kolejnych latach marudzenia i braku podjętych kroków? Lepiej już teraz poszukaj argumentów, które utwierdzą Cię w „nicnierobieniu”.
Głównym powodem, dla którego warto wyznaczyć sobie cel, jest to, co taka decyzja z Tobą robi, abyś go osiągnął. To jak ta decyzja Cię kształtuje, będzie zawsze o wiele większą wartością niż to co, co dostaniesz. – Jim Rohn
Są jeszcze inne powody, dla których warto wkładać trud w życiowe zmiany. Kiedy świat tak szybko się zmienia, nauka nowych rzeczy to już konieczność. Jeśli przestajesz się rozwijać, Twoje życie się zatrzymuje. Bez zaangażowania nie poczujesz prawdziwego smaku życia. A smak życia to nie tylko sukcesy, to także porażki. To Ty kreujesz swoją rzeczywistość i samą siebie/samego siebie. Od Ciebie zależy czy podążasz za potrzebą samorealizacji czy tłumisz ją w sobie. Zaakceptuj więc zmiany w swoim życiu i potraktuj je jak trening interpersonalny. 😉
Co więcej, otwartość i ciekawość przynoszą sporo korzyści zdrowotnych, osobistych i zawodowych. 🙂 I tak badania pokazują, że uczenie się do późnej starości może pomóc w opóźnieniu symptomów choroby Alzheimera, nauka gry na nowym instrumencie może powstrzymać utratę mocy poznawczych, a nauka trudnych nowych umiejętności w podeszłym wieku wiąże się z poprawą pamięci.Dodatkowo, osoby wykazujące się ciekawością poznawczą prawie zawsze sprawiają wrażenie szczęśliwszych i bardziej zaangażowanych społecznie i zawodowo niż osoby, które nie mają tych cech.
Czy jest jakaś złota rada na przezwyciężenie lęku przed zmianą? Owszem! Jedyny sposób to stawić mu czoła. Zacznij robić to co budzi w Tobie lęk i dyskomfort. Gwarantuję, że kiedy to zrobisz poczujesz napływ wewnętrznej siły. I tego Ci życzę! Nie odkładaj marzeń na później! Ja taką drogę przeszłam, zaczęłam robić to, co kiedyś było niemal moją traumą, a teraz wychodzi mi to całkiem nieźle, więc moje poczucie mocy, sprawczości i satysfakcji poszybowało mocno w górę.
A jeśli potrzebujesz wsparcia w określeniu swoich celów i wyznaczeniu ścieżek, którymi chcesz podążać – zapraszam na coachingową konsultację.
Napisz: barbara@kohlbrenner.pl lub zadzwoń: 602 717 800
